Küçükken Bir Çiçektim

Ben küçükken bir çiçektim
sonra annemin konuştuğu dili öğrendim
şimdi hiç masum değilim.

Felaketin tecellisi gözlerimle
doğan güneşe bedenimi dönerdim

herhalde bu gidişle varacağım tek yer
apaşık dudakların ardı
                -yani keskin dişlerin hemen altı-

Gözlerine bakınca gözlerim ağlardı
asude güller açar, günler ağarırdı
kış günü kuşlar uzağa kaçardı
ve sen güneşim,
                -sen bana doğardın.

Ağzımda ki tek satırdan hayır bulacağımı sanardım
                                    -şiirler yazardım gökyüzüne,
Dualarımı sana yetiştirsin diye
lakin satırlarımı yolda kuşlar çaldı
üzgünüm güneşim bu da tanrının ahıydı,
                    -sana tapmama dayanamadı.

Yaşamakta mahir ölmekte mahurum
bir tek senin gülüşüne mecburum
fasılın sonunda mezarımda biten çiçeğim
artık ya bir hiçim
                         -ya da hiç mi hiç masum değilim.